verstaging bij kleinere boten is altijd overbemeten. Aan een 5mm rvs draadje kan je je bootje meestal optillen. Pas bij grotere schepen, die extreem gevaren worden, gaat dikte en sterkte tellen. Het grootste gevaar bij verstaging treedt op bij lange tochten op zee. Dit gevaar komt niet uit de piekbelastingen in, bv, een storm, maar door de continue bewegingen van een schip. De top van een mast krijgst steeds te maken met reactiekrachten, als de mast wordt versneld en afgeremd. Mijn ervaring in het verleden, met een Wibo 930, waarmee ik naar de Azoren ben geweest, was, dat de kousen in de top van de mast waren uitgesleten en verbogen, net als de blokken van de voorzeilen waren versleten, door de steeds wisselende belasting. Met de rvs verstaging was niets aan de hand. Ik geloof, dat die 8mm dik was. Maar de houten paal van de Wibo was vrij gewichtig en door de deining kreeg die steeds klappen. Gedurende de tocht heb ik de spanners zeker 5cm aan kunnen halen. Ik weet wel, dat de ijzeren verstaging, die we in de 60er jaren nog veel gebruikten, vaak last had van een geknapt twijntje. De draad bleef wel sterk, maar het twijntje vernielde je handen en je zeilen. In die tijd vervingen we vaak een verstagingsdraad, om die reden. Sinds ik rvs gebruik, heb ik eigenlijk nooit meer verstaging vervangen.
Pieter