Sinds ik de stroomkabel er niet meer continue op heb gehad vorig jaar heb ik beduidend minder putcorrosie - nu bedenk ik: is het verstandig de aarde van de walstroomkabel los te maken? Het risico dat de aardlekschakelaar daarmee niet werkt loop ik liever dan elk jaar de putjes moet bijwerken. Graag jullie advies in begrijpelijke termen 
-D
Laten we eerst identificeren wat er mis gaat: Het water waar je boot in drijft is verbonden met aarde, en behoorlijk goed ook!. De aarde van de walstroom is ook ergens met aarde verbonden. Soms heel ver weg, soms met oude of slechte bedrading en een enkele keer is ze zelfs helemaal niet verbonden. Hierdoor kunnen er spanningsverschillen ontstaan tussen de wal-aarde en de scheepsromp. De romp is via het water geaard is. Deze spanningsverschillen veroorzaken galvanische corosie. Je ziet dat, afhankelijk van de richting waarin de lekstroom loopt aan de putjes in de romp of aan het super snel wegteren van je annodes.
Wat je kunt doen, maar ik vind het eigenlijk een Mickey Mouse oplossing, is een kortgesloten diodebrug in de walaardverbinding opnemen. Die diodes zorgen voor een spanningsval van een tot twee volt. Pas als er meer als die spanning op je boord-aarde staat gaan ze geleiden. Galvanische corrosie wordt zo grotendeels voorkomen. Een probleem met deze dioden is dat ze door kunnen branden zonder dat je het weet, je apparaten zijn dan niet meer geaard en er is een onveilige situatie ontstaan of de kapotte dioden vormen een weer een directe verbinding met de wal-aarde en hebben geen effect meer. Kortom het is een onbetrouwbare oplossing die regelmatig met een ohm- of diode-meter gecontroleerd moet worden.
Door het volledig isoleren van fase, nul EN wal-aarde zijn lekstromen via de romp te voorkomen maar dan moet je je apparaten wel volledig electrisch isoleren van de romp en dat is vaak lastig, zoniet onmogelijk. Bovendien werkt het niet als veiligheids aarde als je met je handen aan de spanning hang en met je voeten in het bilgewater staat.
Een andere oplossing is alleen de fase en nul draad gebruiken en zelf aarde maken via de romp. Maar ook hier kunnen er corrosiestromen gaan lopen als er een lekje naar aarde is. De nul draad is namelijk ook ergens met aarde verbonden (in het transformatorhuisje).
De enig goede oplossing is een scheidingstrafo. Je boordnet wordt daarmee volledig gescheiden van het electriciteitsnet. Het is alsof je je eigen generator aan boord hebt. De scheepsromp is dan je enige aarde en er kunnen nooit corrosie veroorzakende aardstromen via de romp en het water naar de walaarde lopen of omgekeerd. Voor veertig euro heb je al een tweedehandse scheidingstrafo van 10 ampère. (gezien bij bootasseciores Vinkeveen).
Helaas zijn de lekstromen meestal te klein om een aardlekschakelaar aan te laten spreken, maar wel groot genoeg om enorme schade te veroorzaken. Het installeren van een aardlekschakelaar kan ik iedereen aanbevelen voor de veiligheid aan boord, maar helaas biedt dat geen oplossing tegen galvanische corrosie door valse aarding.
Zo zit het bij mij:
Walspanning – via twee draden (geen aarde) - 10A scheidingstrafo - aardlekschakelaar - boordnet.
De aarde is aangesloten aan het ijzerpakket van de trafo dat op zijn beurt weer verbonden is met het centrale aardpunt (motorblok - accu min-pool - romp).
Het losnemen van de walstroomverbinding als je ze niet nodig hebt is altijd een goed idee, dan kunnen er ook geen ongelukken gebeuren.
Wat dacht u van een klein zonnecelletje op het dak van het ijzer. Die laadt heel keurig je accu's met hele kleine beetjes, als je weg bent. Als je aan boord bent en boiler, straalkachel en electrische deken wilt benutten, naast je wisky koeler en de electrische sigarenknipper, kan je je jacht aan een stroomtouwtje hangen.
Pieter
Op een stalen schip heb je niet echt walaarde nodig. De romp en het water waarin ze drijft is een prima aarde. Verbind je aarddraad met de romp en sluit die van de walstroom niet aan. Je romp maakt prima contact met het water/aarde via de annodes. Het enige probleem dat ik zie is als er een aardlek ontstaat. Dan zou er sprake kunnen zijn van galvanischge corosie zolang de lekstroom te klein is om de aardlekschakelaar te activeren.
“Aardlekschakelaar” is eigenlijk een foute naam. Het is een differentiaalschakelaar dat is een schakelaar die uitschakeld als het verschil tussen de ingaande stroom (via de fasedraad) en de uitgaande stroom (via de nul draad) groter wordt dan een vooraf ingestelde waarde. Als er verschil in stroom is tussen de fase en de nul moet er stroom naar aarde lopen volgens de tweede wet van Kirchhof (de som van alle stromen is nul). Stroom kan niet verdwijnen. Een aardlekschakelaar onderbreekt zowel de fase als de nul draad. Als ze uitschakeld is je boot dus volkomen veilig.
Knip de walaarde pas door in de stekker op de boot zodat de kabel zelf ook beveiligd is als er iemand doorheen snijdt/steekt/prikt/rijdt.
Op een plastic schip zou je een eigen boordaarde net kunnen aanleggen met koperdraad door die met een van de annodes te verbinden. Bijvoorbeeld de schroefasannode die via de schroefas in verbinding staat met de motor, Als er een goede electrische verbinding is tussen de schroefasannode en het motorblok zou je de veiligheidsaarde met het motorblok (is meestal ook de min van de accu) kunnen verbinden.
Omdat een boot altijd vochtig is adviseer ik toch, met klem, te investeren in een scheidingstrafo. Daarmee maak je een zwevend net. Dat wil zeggen dat er eigenlijk geen fase en nul meer is. De draad die je per ongeluk aanraakt wordt op dat moment de nul draad, en de andere fase. Zolang je ze niet alle twee tegelijk aanraakt kan er dus nooit wat gebeuren. Ook kunnen er geen aardstromen gaan lopen omdat er geen gesloten circuit meer is met aarde. IMHOis een scheidingstrafo de enig juiste keuze als je veiligheid voorop stelt.
“Aarde”….. Eigenlijk is dat maar een rare term op een boot………
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's