Zeilen met de zilveren de olympische dames Lobke en Marcelien,
Wat pech voor de een is kan soms geluk voor de ander zijn. Via dit forum zag ik dat Inge een prijs had gewonnen, waar ze door omstandigheden helaas geen gebruik van kon maken. Na overleg werden we het eens. Wij naar de zeilclinic met Lobke en Marcelien en Inge een dagje er op uit met haar kinderen met de aanvullende voorwaarde dat ik een stukje zou schrijven over dit evenement en op dit forum zou plaatsen. Bij dezen dus:
Om 12uur in Loosdrecht aangekomen bij Ottenhome. Een klein beetje vergane glorie maar wel heel erg leuk en gezellig daar. Overigens zal ik later nog een lijntje uitgooien over dat Ottenhome want dat wordt door het grote geld vanaf oktober a.s. om zeep geholpen. Na een ontvangst door Beemster light kaas werden Lobke en Marcelien voorgesteld. Twee ontzettend leuke meiden die energie, intelligentie en doorzettingsvermogen uit straalden. Na hun presentatie van een half uur over hoe ze zijn begonnen en wat ze allemaal gedaan hebben tot nu toe en met wie, was er een lunchbuffet. Aansluitend was er een briefing en konden we ons opmaken voor de start van de eerste manche.Tijdens de briefing was duidelijk geworden dat de poly 16m2 waar we mee zouden gaan zeilen allemaal een instructeur aan boord hadden ter ondersteuning van de zeilers en alle scheepjes werden gereefd i.v.m. de stevige wind. Mijn zeilmaat en ik stapten aan boord van boot 3 alwaar een kleine dame (de instructrice) druk bezig was het scheepje vaar klaar te maken. Met een bak wind in de zeilen spoten we de haven uit en maakte ons klaar voor de start. Een mooie start mag ik wel zeggen en we gingen als 2de rond de eerste boei. Helaas liet onze kleine dame het afweten en met de fokkeschoot in haar hand kroop ze over de vloer en vond het allemaal te hard en te nat en te schuin gaan. Ze weigerde vriendelijk de fokkeschoot door te zetten en zocht beschutting tegen het buiswater dat met bakken over kwam. Echte klappen overigens waar ik ook wel een beetje van onder de indruk was. Wat komt daar een water over zo`n 16m2 met een beetje wind op het kruisrak. Zonder fok doe je niet veel en mijn zeilmaat hield met twee handen de grootschoot in de felle vlagen in bedwang. De andere schepen hadden allemaal 4 of meer bemanningsleden aan boord en konden wel lekker doorvaren. We kwamen als 8ste over de finish vlak achter nummers 5,6 en 7. Op het eiland had Beemster Light drankjes, hapjes en ijsjes geregeld. Omdat we een na laatste waren geworden, de tiende boot had al opgegeven, kregen we voor de tweede manche versterking van Marcelien de Koning aan boord. Wat een geweldig leuke meid. Die kan wel zeilen ja! Na een prima start zeilden we meteen als eerste weg. Maar het werd nog spannend want Lobke met haar boot en bemanning gingen vol in de aanval. Veel geleerd m.b.t. tactiek en loefregels. Leuke verhalen gehoord en verteld. Omdat we vooraan lagen en onbekend op het vaarwater waren maakte we een verkeerde beslissing om onderlangs een eiland te zeilen daar waar de rest er bovenlangs ging. Dat koste ons 5 plaatsen waarvan we er op het laatste rak nog twee van konden terug pakken. Als derde dus binnen, volledig nat, moe en voldaan. Tijdens een gezellige afsluitende bbq werden de (kaas)prijzen uitgedeeld. Echt een ontzettend leuk evenement dat ik niet had willen missen. Groet. K.I.